Mit o wojnie trojańskiej opowiada przede wszystkim o tym, jak łatwo doprowadzić do wielkiego nieszczęścia i niezgody przez zwykłą chciwość oraz zachłanność. Aby wytłumaczyć powyższy proces warto przytoczyć historię, czyli przyczyny wybuchu, a także cały przebieg wojny trojańskiej.
Pewnego razu na ślubie nereidy morskiej Tetydy i Peleusa pojawiła się nieproszona bogini niezgody – Eris. Rzuciła ona podczas uroczystości złote jabłko na stół z napisem Dla najpiękniejszej. Trzy najpotężniejsze boginie, a mianowicie Hera – żona Zeusa, Atena – bogini mądrości oraz Afrodyta – bogini miłości i piękna, stanęły do rywalizacji o nie. Zeus odmówił rozwiązania sporu i nakazał Hermesowi zaprowadzić rywalki do młodego pasterza, Parysa. Warto zaznaczyć, iż ów młodzieniec jest najważniejszym bohaterem mitu o wojnie trojańskiej, dlatego należałoby w tym miejscu krótko przypomnieć jego losy. Parys był synem Priama i Hekabe oraz bratem Hektora. Tuż przed jego narodzinami matka miała sen, że jej jeszcze nienarodzony syn będzie przyczyną upadku miasta Troi. Tuż po narodzinach został on powierzony słudze, który miał go zabić daleko poza granicami miasta. Ten jednak nie zamordował niemowlaka, ale zostawił w pobliżu jaskini niedźwiedzicy w nadziei, że ta go pożre. Tak jednak się nie stało. Niedźwiedzica bowiem zaopiekowała się nim niczym własnym dzieckiem. Po tych wydarzeniach stał się on ulubieńcem bogów, przez co to właśnie on miał rozstrzygnąć spór o najpiękniejszą.
Powracając do wojny trojańskiej, mitu opowiadającego o dziejach miasta Troi, punktem kulminacyjnym historii był wybór jednej z bogiń. Każda z nich, chcąc przekupić Parysa zaoferowała mu to, co mogła mu podarować w zamian za wybranie właśnie jej. Hera zaproponowała mu władzę królewską i bogactwo, Atena – sławę oraz wygraną w pojedynkach, natomiast Afrodyta najpiękniejszą kobietę – Helenę – żonę Menelaosa, króla Sparty. To właśnie ona wygrała. Niedługo po tym wydarzeniu Parys trafił do Troi, gdzie okazało się, iż ten jest synem króla. Pamiętając o pięknej Helenie, wziął statek i w ten sposób dotarł do Sparty w celu porwania żony Menelaosa. Udało im się uciec pod nieobecność władcy Sparty. Jednak gdy ten poznał prawdę postanowił rozwiązać problem polubownie. Kiedy to nie poskutkowało, zostało mu tylko wypowiedzenie wojny. Taka właśnie jest geneza trwającej 10 lat wojny trojańskiej. Podczas tych zmagań bogowie podzielili się między dwa narody.
Warto również przypomnieć, iż najważniejszym pojedynkiem zmagań jest ten, który zaszedł między Hektorem a Achillesem, zabójcą Parysa. W odwecie Achilles również zginął od strzały brata poległego, która ugodziła w słaby punkt wojownika – piętę. W pewnym momencie grecy poczuli, że są bliscy przegranej, jednak wtedy pojawiła się Atena. Poleciła im wybudowanie konia, do którego wejdą najdzielniejsi mężowie. Pod pozorem chęci ofiarowania bogini Atenie podarunku z prośbą o szczęśliwy powrót do domu, grecy dopuścili się podstępu wobec Trojan. Po wprowadzeniu konia do miasta wyszli z niego w nocy żołnierze i spalili Troję. Następnie ograbili miasto i wrócili do Sparty z jeńcami oraz Heleną. Ostatni rok starcia opisany jest również w eposie o wojnie trojańskiej – Iliadzie Homera.
Z powyższej historii można wywnioskować, że istotnie chciwość może być przyczyną wielkiej niezgody, która następnie może prowadzić do tragicznych w skutkach wydarzeń. Jak widać nie warto kierować się korzyściami osobistymi, a przy rozstrzyganiu sporów należy być bardzo ostrożnym, ponieważ jest to niezwykle ważne oraz odpowiedzialne zadanie.
